Ορισμός

Το πέταλο στροφέων αποτελείται από μια ομάδα μυών (υπερακάνθιος, υπακάνθιος, υποπλάτιος, ελάσων στρογγύλος) οι οποίοι ξεκινούν από την ωμοπλάτη και καταλήγουν στο βραχιόνιο οστό, όπου και συνδέονται με αυτό, μέσω των τενόντων τους. Η ενέργεια των μυών αυτών είναι να προσφέρουν σταθερότητα στην άρθρωση του ώμου, καθώς επίσης και να βοηθούν στην ανύψωση και στις στροφικές κινήσεις του βραχιονίου. Οποιοσδήποτε τραυματισμός η ρήξη σ έναν απ’ τους παραπάνω μύες επιφέρει αλλαγές στη κίνηση και λειτουργικότητα του άνω άκρου.

Αιτίες - επιβαρυντικοί παράγοντες (παράγοντες κινδύνου)

Είναι δυνατό να παρουσιαστεί τόσο σε νέους ανθρώπους όσο και σε γηραιότερους. Οφείλονται σε οξείς τραυματισμούς (όταν π.χ. υπάρχει σύσπαση υπό ισχυρή αντίσταση, δηλαδή όταν σηκώνουμε απότομα βάρος, ή όταν υπάρχει πτώση με τον βραχίονα τεντωμένο) ή σε επαναλαμβανόμενη χρήση του άκρου (η οποία φορτίζει τους στροφείς μύες του ώμου), με τον υπερακάνθιο να είναι ο πιο επιρρεπής στους τραυματισμούς αυτούς. Η οξεία εμφάνιση συμπτωμάτων μετά από μια απότομη κίνηση ή μια κάκωση υποδηλώνει ρήξη ορισμένων τενόντων, ενώ η προοδευτική εμφάνιση συμπτωμάτων αποτελεί ένδειξη χρόνιας καταπόνησης.

Συμπτώματα

Γενικά το σύνδρομο του παγωμένου ώμου μπορεί να χωριστεί σε τρία στάδια:

1. Επώδυνο στάδιο: στο πρώτο στάδιο υπάρχει πόνος σε όλες τις κινήσεις του ώμου. Επίσης σε αυτό το στάδιο αρχίζει η δυσκαμψία του ώμου.

2. Στάδιο δυσκαμψίας: Το δεύτερο στάδιο του παγωμένου ώμου χαρακτηρίζεται από μεγάλη έλλειψη κίνησης εξαιτίας του ουλώδους ιστού που αναπτύσσεται στον αρθρικό θύλακα . Οι ασθενείς βιώνουν μεγάλη δυσκολία στο να φτάσουν το χέρι πίσω στην πλάτη τους. Ο πόνος σε αυτό το στάδιο αρχίζει και υποχωρεί.

3. Στάδιο υποχώρησης των συμπτωμάτων: Σε αυτό το στάδιο τα συμπτώματα αρχίζουν να υποχωρούν καθώς ο ώμος γίνεται πιο χαλαρός και κινείται άνετα.

Τα συμπτώματα που σχετίζονται με τον παγωμένο ώμο αναπτύσσονται σταδιακά. Αρχικά οι ασθενείς βιώνουν μια ενόχληση στον ώμο η οποία εξελίσσεται σε « κοφτερό» πόνο με συγκεκριμένες κινήσεις ή δραστηριότητες. Ο πόνος που σχετίζεται με το σύνδρομο του παγωμένου ώμου αυξάνεται με όλες τις κινήσεις του ώμου. Δραστηριότητες όπως ανύψωση του χεριού , κουβάλημα, άρση αντικειμένων, σπρώξιμο ή τράβηγμα , πίεση του ώμου κατά την διάρκεια του ύπνου , λύσιμο ενός στηθόδεσμου αυξάνουν τα συμπτώματα. Συχνό φαινόμενο είναι ο νυχτερινός πόνος και ο πόνος τις πρώτες μέρες της ημέρας.

Θεραπεία - πρόληψη – αποκατάσταση

Σε μεγάλο ποσοστό των ασθενών η συντηρητική αντιμετώπιση ανακουφίζει τον ασθενή από τον πόνο και βελτιώνει τη λειτουργικότητα σε ικανοποιητικά επίπεδα. Ωστόσο, σε πλήρεις ρήξεις, συνήθως η μυική δύναμη δεν αποκαθίσταται.

Οι παράγοντες που λαμβάνονται υπόψη για το είδος της αντιμετώπισης περιλαμβάνουν:

• Το είδος και η έκταση της βλάβης των τενόντων
• Ηλικία
• Συνοδά νοσήματα

Η συντηρητική αντιμετώπιση περιλαμβάνει:

• Πρόγραμμα φυσικοθεραπείας: ειδικό πρόγραμμα ασκήσεων μπορεί να αποκαταστήσει το εύρος κίνησης και να δυναμώσει τους μυς της ωμικής ζώνης.
• Ανάπαυση: συνιστάται αρχικά αποφυγή έντονης καταπόνησης και περιορισμό των δραστηριοτήτων που απαιτούν τοποθέτηση του χεριού πάνω από το επίπεδο του ώμου.
• Τροποποίηση δραστηριοτήτων: αποφυγή κινήσεων που προκαλούν πόνο.
• Φαρμακευτική αγωγή.

Χειρουργική αντιμετώπιση:

Όταν η συντηρητική αντιμετώπιση αποτύχει, τότε πρέπει να αρχίσει να εξετάζεται η πιθανότητα χειρουργικής επέμβασης.